Eigenlijk was zijn stageopdracht er een in de elektrotechniek. Maar toen de collega’s bij VSE hem aan het werk zagen, vroegen ze of hij als software-engineer wilde komen werken. En als je hem zo aan het woord hoort, dan snap je waarom.

“Die stage was in 2014. Ik werkte aan een omgekeerde daglichtregeling en gebruikte een plc om te meten of het werkte. En hoe ik daarmee omging, dat viel blijkbaar op.” Nu houdt hij zich vooral bezig met de Omron- en Siemens-platformen. Daar waar aanpassingen aan bestaande programmering nodig is, én met inbedrijfstellingen. “Dat laatste vind ik echt heel erg leuk. Niet één situatie is hetzelfde, je komt altijd andere machines tegen en andere culturen. Het is dus iedere keer weer een puzzel waarvan je de stukjes goed in elkaar moet leggen. Ik vind het mooi om bij de klant ter plekke het resultaat zo goed mogelijk te maken.” Hij lacht: “En daarbij komt dan mijn elektra-achtergrond vaak goed van pas.”

Spannend
We vragen hem naar de meest spannende ervaring, benieuwd als we zijn naar een goed verhaal. “Het meest spannende overkwam me een keer toen er op een locatie in het buitenland ’s nachts een machine dwars door veiligheidshekken op hol sloeg. Ik was de programmeur van die installatie en men dacht in eerste instantie dat de software de oorzaak was. Overdag functioneerde alles normaal. Er werd ’s nachts op generatoren gedraaid en overdag op netstroom. De klant dacht dus dat het in de software zat, zelfs nadat ik er extra beveiligingen in had gemaakt. Ik heb toen vanuit Nederland een ‘power analyzer’ laten leveren om de boel door te kunnen meten. Wat bleek nou, zodra de inductieverwarming aan werd gezet terwijl de klant op generatoren draaide, kwam er zodanig veel storing op het netwerk dat de frequentieregelaar niet meer werd bestuurd. Ik heb met mijn meetapparaat kunnen vaststellen waar het aan lag: de verkeerde kabeltypes waren bij elkaar gelegd. De hoge stromen van de inductie waarmee de buizen werden verwarmd zorgde voor elektromagnetische storing op het netwerk, maar alleen als er op de generator werd gedraaid, dus ’s nachts. Het probleem bleek in de kabels te zitten. De frequentieregelaars luisterden niet en de noodstop werkte ook niet omdat deze over het netwerk werd gecommuniceerd, het was een heel gevaarlijke situatie. Gelukkig was er in de nacht weinig of geen personeel aanwezig, dus heeft dit niet tot persoonlijke ongelukken geleid. Zo zie je maar, zelfs als de software goed is geschreven, zegt dat niet alles! Sinds die tijd ben ik zelf nog wel extra voorzichtig geworden.”

Tien jaar stof
Terwijl hij de verhalen in zijn hoofd naar boven haalt, komt er een hele mooie. Dat verhaal van het project in Finland. “Daar moest een megagrote fabriekshal in bedrijf worden gesteld die zo’n tien jaar geleden was stilgelegd. Hier worden enorme buizen gecoat met beton die worden gebruikt voor de gasleiding van Rusland naar Duitsland. De betoncoating zorgt voor het afzinken van de buizen in de zee. Die lijn werd nu uitgebreid met een tweede en tien jaar geleden is de deur dicht gedaan en is de fabriekshal compleet verlaten.”

“We kwamen dus in een verlaten fabriek en mochten die weer aan de gang maken. Dat vond ik echt heel gaaf om te doen. De fabriek werd opnieuw opgestart en met wat wijzigingen sneller gemaakt. Er lag een enorme laag stof over alles in de hal en dat had natuurlijk de nodige schade aangericht. We hebben heel veel moeten vervangen en hebben met wat wijzigingen de productiecapaciteit enorm weten te verhogen.”
“Nadat het project in Finland grotendeels was afgerond, mocht ik meehelpen met hetzelfde project in Duitsland, waar een bijna exacte kopie van de fabriek staat. De kennis die ik heb opgedaan in Finland kwam hier goed van pas.”

Overal is het anders
Maar ook aan de zegelplakmachine, die we binnenkort in een klantverhaal tegen gaan komen, daar heeft hij met veel plezier aan gewerkt. “Wij hebben de besturing van die machine verzorgd en die machine is naar heel veel verschillende landen verkocht. Vanuit VSE hebben wij steeds de inbedrijfstelling gedaan. Dan zie je hoeveel verschil er tussen de verschillende landen kan zitten. We zijn in Polen, Bulgarije, Roemenië, Griekenland, Tenerife, Réunion en nog wat plekken geweest. Overal is het anders, niet alleen de cultuur, maar ook de mensen en al helemaal de werkwijzen. Soms zijn er vijf man aanwezig waarbij ieder een boutje vastdraait en dan nog iemand toezicht houdt. Daarmee is dan de werkgelegenheid geregeld. Soms woon je zelf tijdens de klus in een compound voor de veiligheid, en soms wilde je dat dat zo was omdat het echt niet zo veilig voelt. Overdag valt het vaak nog wel mee, maar ’s nachts hoorde je dan bijvoorbeeld gevechten en ’s morgens zag je de resultaten daarvan. Dat zijn de momenten waarop je je realiseert dat je heel veel mazzel hebt dat je hier geboren bent.”

Samenwerken
Hij werkt nu aan softwarestandaardisatie voor een koeltunnel. Die moet aansluiten op software van een andere partij zonder dat dit in de look en feel voor de operators merkbaar is. “Zij moeten zonder nadenken de bediening van alle elementen verzorgen en niet verward raken doordat zaken nét even anders aandoen. Bij VSE is al veel ervaring met het ontwikkelen van softwarestandaards. En het voordeel van VSE is dat het een hechte club collega’s is, waarbij je met iedereen persoonlijk contact hebt. De lijnen zijn kort en je kunt dus heel makkelijk bij elkaar terecht om kennis te delen. De sfeer is goed. Ook als je veel in het buitenland zit, voel je je toch onderdeel van een team.”

“Soms ben je in het buitenland met medewerkers van de opdrachtgever samen, of met een specialist van een andere leverancier. Als VSE-er ga ik meestal alleen, en soms kom je in het buitenland dezelfde mensen tegen. Met name op het vliegveld. Je reist – normaal gesproken dan – de hele wereld over en op vliegvelden zie je anderen die voor een ander bedrijf hetzelfde doen. Dus daar zie je zo langzamerhand wel wat bekende gezichten tussen.”

“Het leukste vind ik als je vaker op dezelfde locatie aan het werk bent en uitbreidt op wat je eerder hebt gedaan. Dan ken je de mensen en zie je een fabriek echt groeien. Dat is heel gaaf.”

Over zijn hobby’s kan Dylan kort zijn. Skiën en gamen. “Vroeger programmeerde ik ook als hobby, maar dat is nu mijn werk, dus daar dan ik mijn ei al goed in kwijt. In mijn vrije tijd ga ik skiën met vrienden, of gamen. Tja, ik ben vaak op reis, dus dan zijn andere hobby’s niet zo makkelijk.”