Vialis is van naam voor de meeste mensen wel bekend. Veelal op het gebied van mobiliteit, maar er gebeurt nog wel het een en ander meer. Binnen Vialis Integrale Projecten (IP) worden zowel “grote werken” uitgevoerd alsook zogenaamde “onderstroomwerken”, zoals bruggen, gemalen en sluizen.

Als we op een zonnige vrijdagochtend eindelijk een plekje hebben gevonden op het goed gevulde parkeerterrein in Houten, spreken we met Ronald Braak, projectmanager bij Vialis. Hij werkt er nog niet zo heel lang en toen hij binnenkwam kreeg hij als eerste een project onder zijn hoede dat hij onder andere met VSE Industrial Automation mocht gaan uitvoeren: het vervangen van de elektrotechnische en mechanische aandrijving in de brug over de beneden Merwede.
Het project behelsde een bestaande brug in een drukke doorgaande route, de N3, die “gecontroleerd moest gaan remmen”. De opdrachtgever was Rijkswaterstaat en op basis van een zogenaamd UAV-GC contract is dit werk gerealiseerd. Een spannende afkorting die eigenlijk niets meer wil zeggen dan dat het een contract met Uniforme Administratieve Voorwaarden voor Geïntegreerde Contractvormen betreft. Ronald vertelt ons hoe het project in zijn werk ging.

Of er iets opviel aan het werken met VSE, vroegen we aan Ronald.

‘In een tijdvak van twee dagen en twee nachten mochten we ervoor zorgen dat de brug over de Merwede voortaan binnen 180 seconden zou kunnen openen en sluiten. Het te verkrijgen resultaat werd omschreven in zogenaamde proces- en technische eisen. De uitwerking of invulling hiervan mag je dan als inschrijver zelf bepalen. In het verleden ging dat wel anders. Rijkswaterstaat schreef toen de aanpak voor, nu laten ze daarin veel meer ruimte aan de partijen die het gaan uitvoeren. Er leiden immers meer wegen naar Rome en zo profiteer je ook direct veel meer van noviteiten en inzichten uit andere takken van sport. De tender werd uitgeschreven als EMVI, dus de Economisch Meest Voordelige Inschrijving krijgt dan het project. Natuurlijk heb je je te houden aan de normen en standaarden, maar hoe je het een en ander ontwerpt, dat is aan jou.’ Zo begint Ronald zijn verhaal. ‘Toen ik hierin de rol van projectmanager kreeg was de Kick-off al achter de rug en stond iedereen al in de startblokken.’ We vragen hem of hij VSE op dat moment al kende. Dat blijkt niet het geval: ‘Nee, ik kwam bij een nieuwe organisatie en werkte met een nieuwe onderaannemer. Bovendien was het project met een ambitieus tijdpad aangeboden, dus het was een spannende binnenkomst. Dan is het wel prettig als je onderaannemer een club blijkt te zijn die flexibel opereert en goed weet waar het over gaat. Dat geldt trouwens voor het hele team dat voor de uitvoering zorgde.’

Het spannende
‘Het spannende zat hem bij dit project eigenlijk niet zozeer in de techniek maar wel in alle technische- en proceseisen en het toetsen tijdens de realisatie. Via het V-model toonden we continu aan dat er volgens de eisen in het contract werd gewerkt. Mede gezien de korte doorlooptijd en de hoeveelheid eisen was dit een pittig onderdeel van het contract.

Het daadwerkelijke inbedrijfstellen van de techniek vroeg om een afsluiting van de brug voor verkeer en scheepvaart. Nu hebben we het hier wel over een drukke brug en ’s morgens om zes uur moest deze weer open voor verkeer. Om de hinder voor het verkeer én voor de omgeving zoveel mogelijk te beperken, had Vialis in het EMVI-plan gezegd te testen in één nacht in plaats van de in het contract vastgelegde twee nachten. De tweede nacht diende dan als reserve. Dat maakte de uitvoering op zich wel een spannende fase. We hadden vooraf bij VSE in Schoonhoven al een I-FAT uit kunnen voeren, ze beschikken over de benodigde testmogelijkheden en dat was ook echt een pluspunt. Als je weet dat de techniek in ieder geval doet wat hij moet doen, dan is er al één factor afgedekt. Het ging hier immers om de inpassing van nieuwe techniek bij een bestaande brug uit de jaren zestig, waar begin jaren 2000 een nieuwe besturingssysteem in was gebouwd.
Deze afstemming van oude en nieuwe technieken luistert zeer nauw en moet natuurlijk wel precies op elkaar afgestemd worden.

Interactie
Of er iets opviel aan het werken met VSE, vroegen we aan Ronald. Hij heeft immers al vaker met externe partijen samengewerkt, en hoe beviel dat nou met déze? ‘De interactie met elkaar vond ik erg goed lopen. Als je iemand nodig had, dan had je die ook zo aan de lijn. En de techniek, dat verliep allemaal heel soepel. De mensen bij VSE zijn technisch goed onderlegd. Met de extra uitdaging van een risicogestuurd contract is het van belang dat je zelf de risico’s aangeeft en dan moet je wel weten waar je het over hebt. In alle gevallen konden we samen snel schakelen en waar het nodig was ging er ook direct een tandje bij. Zo liepen we tijdens de installatie tegen een uitdaging aan waar we dat tandje extra even nodig hadden en dan weet je daarna ook wel echt wat je aan elkaar hebt.’