Ieder mens heeft zijn eigen verhaal. Dat blijkt maar weer eens als we in gesprek zijn met Klaas de Mik. Klaas-Arie, is zijn interne bijnaam. Tja, je moet wat als meerdere collega’s dezelfde voornaam dragen. Maar het verhaal van deze Klaas en dan met name over hoe hij medio 2019 bij VSE terecht kwam, is weer eens iets heel anders.

Hij lacht als hij begint met vertellen. “Eigenlijk komt het door mijn zoon, Arnoud”, vertelt hij met een brede grijns. “Hij studeert elektronica en wil een beetje in dezelfde richting als ik. Hij zocht een stage en ik keek mee naar de bedrijven die hem die stage konden bieden. Daar kwam VSE voorbij en allebei vonden we het een leuk bedrijf voor die stage. Lang verhaal kort: zoon liep stage op de afdeling Hardware, waar hij met Eplan werkte. Leuke stage, leuk bedrijf goede sfeer. Toen ik een paar jaar later zelf een nieuwe uitdaging zocht, kwam er een vacature voorbij van VSE, ging ik praten met Robert Vonk en was er direct een klik.” En de rest is geschiedenis, zou je dan zeggen, maar we willen natuurlijk wel weten hoe dat precies zit.

Gevaarlijk en zwaar
“Ik was drieëndertig jaar servicemonteur in de datacommunicatie en dan met name voor Brandmeldcentrales voor de offshore en op grote zeeschepen. Dat was erg onregelmatig werk, met heel vaak overuren. Het was ook heel zwaar en gevaarlijk werk, maar dat vond ik niet zo erg. Omdat iedereen weet dat het gevaarlijk en zwaar is, doen mensen extra voorzichtig. Dat zijn dingen waar je je op in kunt stellen. Maar het onregelmatige, dat brak mij op. Er was geen balans en dat deed mij op een gegeven moment de das om. Tja, en toen ik ging rondkijken en die advertentie van VSE voorbij kwam, was de keus niet zo moeilijk.”

Klaas ziet deze nieuwe functie als een doorontwikkeling van zijn vakmanschap. “In mijn vorige functies had ik een werkgebied dat ongeveer een kwart software betrof en driekwart hardware. Nu is software het overgrote deel. En daarmee was het ook een hele goede stap voor mezelf. Ik zocht echt een nieuwe uitdaging, want het was allemaal wel heel veel routine geworden. Voordat ik met VSE in zee ging, heb ik een dag meegelopen met Gilco en de andere Klaas. En dat is van beide kanten goed bevallen. Ik had hiervoor namelijk best een leuke baan, dus dan wil je wel weten waarvoor je die inruilt.”

Hoge normen
De switch kwam voor Klaas ook op een ander vlak op het juiste moment. “Vroeger kon ik niet stilzitten. Ik zie deze stap echt als een doorontwikkeling, maar tien tot vijftien jaar geleden had ik dit niet gekund. Toen moest ik altijd in beweging zijn. En nu ben ik volledig gefocust als ik aan het werk ben.” Hij lacht even hardop en zegt dan: “Ik dacht dat ik al best goed kon programmeren. Maar de normen liggen hier veel hoger. Ik moest dan ook echt een hele leerschool door hier, want de programma’s zijn heel complex en er worden hoge eisen gesteld aan het programmeerwerk.” Hij grinnikt: “Wat ik vroeger deed, dat heet hier ‘rommelen’.”

Die leerschool die doorliep hij binnen een team in een migratieproject. “Bij een klant werd een groot project gemigreerd van oud Omron naar nieuw Omron. Dat ging niet met een kopie van de software maar er moest compleet nieuw geschreven worden, volgens de strenge normen van de klant en van VSE. Dat wil zeggen dat alles modulair in functieblokken is opgebouwd, met alle mogelijke opties er al in. Zo kun je in de configuratie kiezen welke functies al dan niet worden aangeroepen. We zijn daar met een team van vier mensen mee bezig geweest. Dat was wel even wennen voor mij, ik was gewend om geheel zelfstandig te werken. Dat moest ik helemaal loslaten en leren om in een team te werken. Waarbij ik dus ook nog eens de ‘lerende’ persoon was. Het is wel goed om te zien dat je echt goed bij de kladden gegrepen wordt en de ruimte en tijd krijgt om alles te leren wat er nodig is. Je bent niet zomaar specialist.”

Balans
Natuurlijk kan het werken bij VSE ook onregelmatig zijn, maar Klaas ervaart in ieder geval een betere balans. “Zelf heb ik daar nu nog niet mee te maken, want voorlopig zit ik vast op een project. Maar ik zie om me heen bij de collega’s dat daar bij VSE veel meer oog voor is.”

Wat voor een collega hij is? “Ik denk dat ik mezelf wel kan typeren als een rustige werker, geconcentreerd en leergierig. Ik heb de neiging om alles snel te willen weten, dus het is wel even wennen dat dat tijd kost. Daarbij kan ik misschien soms wat ongeduldig overkomen, maar ik moet accepteren dat het tijd kost om alles te leren wat er te leren valt. En gelukkig, die tijd krijg je hier.”

Goede keuze
“De keuze voor VSE heeft voor mij echt heel goed uitgepakt. Het is een mooie uitdaging en een mooi vervolg op mijn eerdere werkervaring. Daarbij is deze functie voor mij persoonlijk – ook fysiek – prima toekomstbestendig. Met de collega’s is het ook echt een gezellige club. Iedereen werkt hard mee voor het bedrijf en geloof me, dat is echt niet overal zo. Ook het management zelf weet waar het over praat. Ze staan midden in de techniek en niet op afstand zonder kennis van de materie. Het zijn geen peoplemanagers die niet weten waar je als collega nou eigenlijk mee bezig bent. Die betrokkenheid is er dus over en weer. Ja, ik heb echt een goede keuze gemaakt.”

Vogels
Het was ons al ingefluisterd, dus we vragen Klaas naar zijn bijzondere hobby. “Ik ben coördinator bij de weidevogelbescherming Krimpenerwaard. We werken daarbij nauw samen met de boeren, die willen ook de nesten van de broedende weidevogels zoveel als maar kan beschermen. We kunnen de nesten beter niet met stokjes markeren, want roofvogels hebben dat inmiddels ook doorgekregen. Dus we gebruiken nu moderne technologie. Met een drone brengen we de nesten in kaart die met behulp van een gps-coördinaat op de kaart worden gemarkeerd. De boeren hebben in hun tractor een iPad met die kaart en krijgen een waarschuwing als ze een nest naderen. Als we een concentratie van nesten hebben, dan vragen we zelfs om uitstel van het bewerken van het land. Daar is veel afstemming voor nodig en in bepaalde periodes in het jaar, de maanden april en mei bijvoorbeeld, ben ik daar ieder weekend en enkele avonden zoet mee. Maar het is heel ontspannend, heel anders dan werken.”